Πολάκης

       Ποτέ μου δεν συμπάθησα τον πολάκη. Γενικά, ο τύπος του δημοσίου προσώπου που δεν διαθέτει  την στοιχειώδη ευπρέπεια, μου είναι άκρως απωθητικός, ειδικά όταν λειτουργεί έτσι ενώ κατέχει  κάποιο δημόσιο αξίωμα. 

       Όμως το θέμα δεν είναι μόνο το  τι αισθήματα προξενεί ο κάθε πολάκης, αλλά το τι έργο παράγει και το αν ωφελεί την Πατρίδα, με τον τρόπο που λειτουργεί στην άσκηση των καθηκόντων του. 

       Δυστυχώς όμως και εδώ το έργο του, δείχνει να συνάδει με την όλη συμπεριφορά του. 
       Δικαιώθηκαν από την Ελληνική δικαιοσύνη οι διευθυντές των νοσοκομείων που παρανόμως απέλυσε ο πολάκης. Και φυσικά θα αποζημιωθούν και θα διεκδικήσουν (δικαίως) και μεγάλες αποζημιώσεις. Και ενδεχομένως ακόμα μεγαλύτερες, αν επαναπροσφύγουν, διεκδικώντας και αποζημίωση, για ηθική βλάβη. 
       Όμως τις αποζημιώσεις αυτές, δεν θα τις καταβάλλει (όπως θα έπρεπε) ο αυθαιρετών υπουργός, αλλά το Ελληνικό δημόσιο! Κι εσύ Έλληνα, σε καιρό άγριας λιτότητας, σκάσε και πλήρωνε, για να κάνει ο κάθε πολλάκης το κομμάτι του, λειτουργώντας αντίθετα στο σύνταγμα, το οποίο ορκίστηκε να τηρεί!

Χουλιγκανισμός

       Βλέποντας τα σημερινά τραγικά επεισόδια στον τελικό κυπέλλου, έφερα στη μνήμη μου το πως ήταν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, σαράντα χρόνια πριν. Όταν στην Ευρώπη είχαν σοβαρό πρόβλημα με τον χουλιγκανισμό, στην Ελλάδα ο όρος ήταν άγνωστος και το γήπεδο ήταν οικογενειακή υπόθεση. 

        Το "σύστημα μεταπολίτευση" κατάφερε να εξαχρειώσει τον Έλληνα, τον κατά την φύση καλύτερο λαό του κόσμου, και σ΄αυτόν τον τομέα. Και το κατάφερε μ΄έναν πολύ απλό τρόπο: κολακεύοντας τα ελαττώματά του, τα οποία τα περιέβαλλε με τον μανδύα δήθεν του "κοινωνικού αγώνα" και παράλληλα συκοφαντώντας  τα πλεονεκτήματά του. 

        Και γίναμε όπως ήθελαν να μας καταντήσουν. Αλλά δεν ξέρω, πως θα "ξεκαταντήσουμε"!!!

Γιάννης Παπαδόπουλος

Στάθης Ψάλτης

       Δεν εκτίμησα ποτέ τον ηθοποιό Στάθη Ψάλτη. Τον άνθρωπο δεν τον γνώριζα, οπότε κάθε σχόλιο είναι παρακινδυνευμένο. Τον ηθοποιό Ψάλτη όμως, δεν τον εκτίμησα ποτέ, γιατί αυτό που έκανε, ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια του καλαίσθητου, σύμφωνα με τα δικά μου μέτρα.           Έκανε καριέρα με ρόλους που ήταν μια διαρκής διαφήμιση του χυδαίου, του πρόστυχου και της βρισιάς.
Κι εγώ γελούσα ενίοτε με τις ατάκες του, αλλά αυτό μόνο τέχνη δεν θα το χαρακτήριζα.
       Δεν θέλω να σταθώ όμως εκεί, γιατί από όλα αυτά, τίποτε δεν θέλω να κρατήσω από τον μακαρίτη, παρά μόνο το τέλος του. Ζήτησε να έχει ένα καθαρά ορθόδοξο χριστιανικό τέλος. Ζήτησε να κοινωνίσει (και ενδεχομένως να εξομολογηθεί) λίγο πριν το τέλος του. Αυτό μόνο κρατάω.


       Καλόν παράδεισο Στάθη Ψάλτη!!

"άγιος;; βαλεντίνος"

Του "αγίου βαλεντίνου" λέει αύριο. Άλλη μια γιορτή εφεύρημα, χωρίς σκοπό και λογική.  Λες και χρειάζονται γιορτές και επέτειοι για να αγαπήσεις έναν άνθρωπο, ή λες και η εκδήλωση της αγάπης είναι μόνο για μια μέρα.   Μια γιορτή ενός ανύπαρκτου αγίου, που μπήκε στη ζωή μας χωρίς να περάσει από διαδικασία επιλογής.   Όπως και όλες οι άλλες ξενόφερτες γιορτές.  Η γιορτή της μητέρας (σαν να μην είχαμε εμείς αντίστοιχη γιορτή τον δεκαπενταύγουστο, όπου γιορτάζει η μητέρα των μητέρων), η μέρα των ζώων, της φυματίωσης, η μέρα του νερού, των μουσείων, κατά του καπνίσματος και ένα σωρό άλλες εισαγόμενες αηδίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέματα διαλέξεων, αλλά όχι γιορτές. Και με την ανοχή όλων μας, ξεκόβουμε από τις ρίζες μας και στεγνώνουμε. Υιοθετούμε άκριτα ότι έρχεται απ΄έξω και αποψιλώνουμε τις δικές μας γιορτές. Έτσι φθάσαμε στο σημείο να τιμούμε στην Ελλάδα  περισσότερο  κάποιον  "άγιο(;) βαλεντίνο", από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο.


Γιάννης Παπαδόπουλος

Υπεύθυνη Πολιτική ή Ανόητα Πυροτεχνήματα;

Ο  υπουργός άμυνας, πήγε και φέτος με ελικόπτερο προς τα Ίμια (φυσικά συνοδεία κάμερας) και πέταξε από απόσταση "ασφαλείας" ένα στεφάνι στη θάλασσα, για να μας δείξει ότι έχει κότσια.
Αν βέβαια πράγματι είχε κότσια, έπρεπε να πάει με συνοδεία ιερέα, πάνω στο νησί, να προσγειωθεί κανονικά,  να κάνει ένα τρισάγιο και να καταθέσει εκεί το στεφάνι.  Μήπως με τη στάση του αυτή, απλά επιβεβαιώνει τις γκρίζες ζώνες που αποδέχθηκε ο "ευχαριστώ τους Αμερικανούς";
Όλη αυτή η ιστορία, μου θυμίζει τον απερίσκεπτο πιτσιρίκο που κοροϊδεύει από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Αυτοί όμως που κοροϊδεύει του σπάνε τα τζάμια κι αυτός μπαίνει μέσα περιμένοντας να περάσει ο πετροπόλεμος. Την άλλη μέρα όμως κορδώνεται στους φίλους του για τό θάρρος του να κοροϊδεύει, αλλά δεν βγάζει άχνα για τα σπασμένα τζάμια.
Για τον πιτσιρίκο βέβαια, μπορώ να βρω δικαιολογίες. Για τον υπουργό όμως;

Ι.Σ.Π.

Ο Ορισμός του Γενναίου

Στην εποχή μας οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους με αποτέλεσμα την απόλυτη σύγχυση παντού. Βλέπουμε τον όρο "γενναίος" ή "γενναία" να χρησιμοποιούνται κατά κόρον, με απόλυτα λανθασμένο τρόπο.  Γενναίος δεν είναι αυτός που πιστεύει ότι θα κερδίσει, ούτε αυτός που έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια και υποτάχθηκε, ονομάζοντας  ρεαλισμό στην υποταγή του αλλά αυτός που ξέρει ότι θα χάσει, αδιαφορεί για τις συνέπειες και τις υφίσταται αγόγγυστα όταν έρθει η ώρα να πληρώσει το τίμημα της γενναιότητάς του.

Το δικαίωμα στην αλλαγή και στην μετάνοια

Έχουν γεμίσει οι (δήθεν) ενημερωτικοί ιστότοποι, από αναρτήσεις, σχετικά με την γιατρό, πρώην πορνοστάρ, που κάνει το αγροτικό της στη Σύρο. Όλες οι αναρτήσεις, είναι καθαρά καννιβαλιστικές, με κύριο θέμα την πορνοστάρ, τον κόσμο που συρρέει στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου της Σύρου για να την δει. τις άσεμνες φωτογραφίες από το παρελθόν της που ανασύρουν με την ευκαιρία κ.τ.λ. Κανένας όμως δεν στάθηκε στο τι είπε η ίδια η κοπέλα. Διάβασα τη συνέντευξή της και ομολογώ ότι με εντυπωσίασε, Αναφέρθηκε πρώτα απ΄όλα στην αλλαγή της. Αναγνωρίζει τα λάθη της και δηλώνει τη διάθεσή της να αλλάξει. Ούτε κούφιες μπούρδες του στύλ"δεν μετανοιώνω για τίποτε", ούτε "όλα είναι χρήσιμες εμπειρείες". "Έκανα λάθη", λέει και "θέλω να αλλάξω", "θέλω να γίνω καλύτερη ως άνθρωπος και ως σύζυγος". Βλέπεις στα λόγια της συστολή και μετάνοια. Μπράβο κοπέλα μου. Σίγουρα θα είσαι πολύ πιο χρήσιμη στην κοινωνία από τους καλαμοκαβαλημένους καλάμους, που σε σχολιάζουν. Μπράβο και στον άντρα σου που σε στηρίζει, γιατί πραγματική αγάπη είναι αυτή που στηρίζεις τον άλλον με κόστος. Ακολουθεί αυτούσιο και το τμήμα της συνέντευξής της, 'οπως το σήκωσα από κάποιον ιστότοπο: ''Ο άντρας μου με έκανε να δω τη ζωή με άλλο μάτι. Να αλλάξω ως άνθρωπος. Το μόνο που θέλω είναι να γίνω καλή σύζυγος και γιατρός και στο μέλλον να αποκτήσω μαζί του παιδιά, που θα ολοκληρώσουν την ευτυχία μας. Ασχολήθηκα με το χώρο του πορνό, το έζησα και τέλος. Όλοι κάνουμε λάθη. Ωστόσο η ζωή προχωρά και σε όλους αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Μέσα από αυτό το λειτούργημα, θα γίνω καλύτερη ως άνθρωπος και ως σύζυγος. Ο άντρας μου γνωρίζει για το παρελθόν μου και με στηρίζει στα νέα μου βήματα".
Ι.Π.