Θάνατος Μητσοτάκη

          Δεν θέλω να κρίνω τον μακαρίτη τον Μητσοτάκη σήμερα.  
          Τον έχω κρίνει μάλλον περισσότερο από ότι έπρεπε και από ότι του αναλογούσε, τον καιρό που ήταν εν ζωή. 
          Θέλω όμως να κρίνω τους σημερινούς κριτές του. Αυτούς που όχι μόνον δεν σέβονται, όπως οφείλουν ανθρωπίνως, την ύστατη ώρα του, αλλά βρήκαν "ευκαιρία" με τον θάνατό του να βγάλουν όλη τη χολή τους.
          Έλεος συνάνθρωποι!!! 
          Ο άνθρωπος είναι νεκρός πλέον και βρίσκεται στα χέρια του Δικαιοκρίτου. Εκεί θα απολάβει "άξια ων έπραξε". Υπήρχαν (και θα υπάρξουν και στο μέλλον) τόσες άλλες ευκαιρίες να τον κρίνετε. Τη σημερινή μέρα βρήκατε;

         Ο σεβασμός στους νεκρούς υπήρξε ένα βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας συνεχώς για 3.000 χρόνια. Η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη θεωρεί καθήκον την προσευχή "υπέρ αναπαύσεως" ακόμα και των χειρότερων εχθρών μας.  Οι αρχαίοι Έλληνες διέκοπταν τους πολέμους και άφηναν τους αντιπάλους να τιμήσουν τους νεκρούς τους. Θεωρούσαν μάλιστα ότι ο Αχιλλέας, αν και ημίθεος και σχεδόν άτρωτος, τιμωρήθηκε από τους θεούς γιατί δεν σεβάστηκε τον νεκρό Έκτορα. 

           Εμείς γιατί τα ισοπεδώσαμε όλα; 

     

Γιάννης Παπαδόπουλος

Η ζωή ως αξία

            Αηδίασα σήμερα με τη στάση ορισμένων στο διαδίκτυο, σχετικά με τη δολοφονική απόπειρα, εναντίον του Λουκά Παπαδήμου. Δεν γνωρίζω αν είναι ευπατρίδης ή προδότης και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ. Άποψη μπορεί να έχω, αλλά η άποψη στηρίζεται πάντα σε μερική γνώση του θέματος και όχι σε πλήρη.  Ως εκ τούτου είναι επισφαλής. Γνωρίζω όμως ότι όχι μόνο δεν καταδικάσθηκε ποτέ, αλλά ούτε καν προσήχθη σε δίκη, για παράνομες πράξεις.  

       Σίγουρα όμως  ούτε οι δράστες είχαν πληρέστερη άποψη. Ούτε και τους ενδιέφερε. Τους καθ΄ έξιν δολοφόνους δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά το να δημιουργούν άλλοθι για να εκδηλώνουν τα βάρβαρα ένστικτά τους. 

        Όμως το ανησυχητικότερο δεν είναι οι δολοφόνοι, αλλά οι πολλοί αυτόκλητοι συνήγοροί τους, που εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο.  Συνήγοροι δολοφόνων είναι μόνον όσοι υποτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής.  Και είναι πολλοί!!! Δυστυχώς!!!  Αυτό είναι το ανησυχητικότερο σημάδι για την κοινωνία μας!!!

Γιάννης Παπαδόπουλος

19 Μαϊου. Ημέρα μνήμης, και όχι μόνο!!!

       Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σχεδόν σε κάθε εκδήλωση για τη γενοκτονία. ακούω από επίσημα χείλη, την ίδια βλακεία: "διεκδικούμε, το δικαίωμα στη μνήμη".  Αυτό είχατε να πείτε;  Για το σαμποτάζ της αναγνώρισης της γενοκτονίας από το επίσημο Ελληνικό κράτος δεν έχετε να πείτε κάτι; Για τα όσια και τα ιερά μας, που έγινα στάβλοι, ουρητήρια και αποθήκες, δεν έχετε να πείτε κάτι, ενώ το διεθνές δίκαιο προβλέπει ότι όλα αυτά πρέπει να επιστραφούν σ΄αυτούς που τα κατασκεύασαν;  Για τους τάφους των προγόνων μας που χάνονται βανδαλισμένοι και με σπασμένους σταυρούς, δεν έχετε να πείτε κάτι; Για το χότζα που εγκαταστάθηκε από πέρυσι στον Άγιο Ευγένιο Τραπεζούντας και τον μετέτρεψε σε τζαμί, δεν έχετε να πείτε κάτι;   Για τον ερντογάν  που θέλει να μετατρέψει σε τζαμί την Αγια Σοφιά, κόντρα στο διεθνές δίκαιο, δεν έχετε να πείτε κάτι; Αυτά πρέπει πρώτα να διεκδικήσετε!!! Αλλοιώς, όσο θα επαναλαμβάνετε αυτήν την αηδία, το .... δικαίωμα στη μνήμη (που κανείς δεν αμφισβήτησε), τόσο δεν θα δικαιολογείτε την ύπαρξή σας!

Γιάννης Παπαδόπουλος

Ο Καλφόγλου έδειξε τον δρόμο. Επί τέλους, μια παραίτηση στην Ελλάδα, για λόγους ευθιξίας!

       Επί τέλους είδαμε και στην Ελλάδα, μια παραίτηση για λόγους ευθιξίας! Ο επόπτης Καλφόγλου, για μια λανθασμένη υπόδειξή του, υπέβαλλε την παραίτησή του και εγκατέλειψε την διαιτητική καριέρα. 
       Στον χώρο της πολιτικής, τέτοιου είδους ευθιξία είναι ανύπαρκτη. Πρωθυπουργοί, υπουργοί, κρατικοί λειτουργοί, ζημιώνουν καθημερινά με εσκεμμένες επιλογές ή παραλείψεις την πατρίδα μας, αλλά κανείς δεν παραιτείται.          Καθημερινά έχουμε τέτοιου είδους φαινόμενα.   Υπουργοί  χειρονομούν με απαράδεκτες χειρονομίες, μέλη των οικογενειών τους  σχετίζονται με εγκληματικές οργανώσεις, ο πρωθυπουργός κάνει απαράδεκτες χαριστικές πράξεις σε οικονομικούς παράγοντες, εξαπατά τον λαό με ψεύτικες υποσχέσεις, κάνει  αποτυχημένες διαπραγματεύσεις που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας  και οι  υπουργοί παιδείας ανταγωνίζονται με τους προκατόχους τους ποιός θα καταστρέψει περισσότερο την παιδεία,  αλλά ουδείς παραιτείται. 
       Ακόμα και αυτός ο βρώμικος χώρος του ποδοσφαίρου, μας αποδεικνύει ότι είναι πολύ καθαρότερος, από αυτούς που κυβερνούν αυτόν τον τόπο!

Γιάννης Παπαδόπουλος

Πολάκης

       Ποτέ μου δεν συμπάθησα τον πολάκη. Γενικά, ο τύπος του δημοσίου προσώπου που δεν διαθέτει  την στοιχειώδη ευπρέπεια, μου είναι άκρως απωθητικός, ειδικά όταν λειτουργεί έτσι ενώ κατέχει  κάποιο δημόσιο αξίωμα. 

       Όμως το θέμα δεν είναι μόνο το  τι αισθήματα προξενεί ο κάθε πολάκης, αλλά το τι έργο παράγει και το αν ωφελεί την Πατρίδα, με τον τρόπο που λειτουργεί στην άσκηση των καθηκόντων του. 

       Δυστυχώς όμως και εδώ το έργο του, δείχνει να συνάδει με την όλη συμπεριφορά του. 
       Δικαιώθηκαν από την Ελληνική δικαιοσύνη οι διευθυντές των νοσοκομείων που παρανόμως απέλυσε ο πολάκης. Και φυσικά θα αποζημιωθούν και θα διεκδικήσουν (δικαίως) και μεγάλες αποζημιώσεις. Και ενδεχομένως ακόμα μεγαλύτερες, αν επαναπροσφύγουν, διεκδικώντας και αποζημίωση, για ηθική βλάβη. 
       Όμως τις αποζημιώσεις αυτές, δεν θα τις καταβάλλει (όπως θα έπρεπε) ο αυθαιρετών υπουργός, αλλά το Ελληνικό δημόσιο! Κι εσύ Έλληνα, σε καιρό άγριας λιτότητας, σκάσε και πλήρωνε, για να κάνει ο κάθε πολλάκης το κομμάτι του, λειτουργώντας αντίθετα στο σύνταγμα, το οποίο ορκίστηκε να τηρεί!

Χουλιγκανισμός

       Βλέποντας τα σημερινά τραγικά επεισόδια στον τελικό κυπέλλου, έφερα στη μνήμη μου το πως ήταν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, σαράντα χρόνια πριν. Όταν στην Ευρώπη είχαν σοβαρό πρόβλημα με τον χουλιγκανισμό, στην Ελλάδα ο όρος ήταν άγνωστος και το γήπεδο ήταν οικογενειακή υπόθεση. 

        Το "σύστημα μεταπολίτευση" κατάφερε να εξαχρειώσει τον Έλληνα, τον κατά την φύση καλύτερο λαό του κόσμου, και σ΄αυτόν τον τομέα. Και το κατάφερε μ΄έναν πολύ απλό τρόπο: κολακεύοντας τα ελαττώματά του, τα οποία τα περιέβαλλε με τον μανδύα δήθεν του "κοινωνικού αγώνα" και παράλληλα συκοφαντώντας  τα πλεονεκτήματά του. 

        Και γίναμε όπως ήθελαν να μας καταντήσουν. Αλλά δεν ξέρω, πως θα "ξεκαταντήσουμε"!!!

Γιάννης Παπαδόπουλος

Στάθης Ψάλτης

       Δεν εκτίμησα ποτέ τον ηθοποιό Στάθη Ψάλτη. Τον άνθρωπο δεν τον γνώριζα, οπότε κάθε σχόλιο είναι παρακινδυνευμένο. Τον ηθοποιό Ψάλτη όμως, δεν τον εκτίμησα ποτέ, γιατί αυτό που έκανε, ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια του καλαίσθητου, σύμφωνα με τα δικά μου μέτρα.           Έκανε καριέρα με ρόλους που ήταν μια διαρκής διαφήμιση του χυδαίου, του πρόστυχου και της βρισιάς.
Κι εγώ γελούσα ενίοτε με τις ατάκες του, αλλά αυτό μόνο τέχνη δεν θα το χαρακτήριζα.
       Δεν θέλω να σταθώ όμως εκεί, γιατί από όλα αυτά, τίποτε δεν θέλω να κρατήσω από τον μακαρίτη, παρά μόνο το τέλος του. Ζήτησε να έχει ένα καθαρά ορθόδοξο χριστιανικό τέλος. Ζήτησε να κοινωνίσει (και ενδεχομένως να εξομολογηθεί) λίγο πριν το τέλος του. Αυτό μόνο κρατάω.


       Καλόν παράδεισο Στάθη Ψάλτη!!