Λιποταξία ή Αγώνας;

       Θα μου επιτρέψετε να ασχοληθώ, για μια ακόμα φορά με τον βέλλιο, γιατί με ενόχλησε υπερβολικά όλη αυτή η προπαγάνδα, εναντίον της λογικής, που στήθηκε με αφορμή την πολύ-πολυδιαφημισμένη από τον ίδιο και τους υμνητές του, αυτοκτονία του. Με βοηθάει άλλωστε και το ημερολόγιο, γιατί η σημερινή μέρα είναι από τις πιο σημαδιακές της ζωής μου. Αυτός είναι και λόγος που αν και αποφεύγω να χρησιμοποιώ προσωπικά και οικογενειακά γεγονότα στις αναρτήσεις μου, θα κάνω μια εξαίρεση.
Σαν σήμερα, πριν τρία ακριβώς χρόνια, (23/9/13), υποβλήθηκε η γυναίκα μου σε χειρουργική επέμβαση, με διάγνωση: "κακοήθεια και μετάσταση σε λεμφαδένες".
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, δύο είναι οι επιλογές: Ο δρόμος του αγώνα και ο δρόμος του βέλλιου, δηλαδή η λιποταξία από την ζωή. Ακολουθήσαμε φυσικά τον δρόμο του αγώνα, επειδή τον άλλο δεν τον ξέραμε και δεν επιθυμούμε να τον γνωρίσουμε και μακάρι να μην τον γνωρίσει ποτέ, κανένας άνθρωπος..
Γνωρίσαμε σ΄ όλη τη διαδρομή και ένα σωρό συναγωνιστές, με αντίστοιχα προβλήματα. Κάποιοι από αυτούς, με δύσκολες περιπτώσεις, είναι σήμερα υγιείς, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που δυστυχώς έχασαν τη μάχη. Όμως, συναντώντας τους ανθρώπους τους που άφησαν πίσω, διακρίνεις την ικανοποίηση, ότι αγωνίστηκαν δίπλα τους, όσο μπορούσαν. Τι απ΄ αυτά αλήθεια μπορεί να αισθανθεί η , γυναίκα του βέλλιου, που πιθανόν να είναι και εντελώς ανεύθυνη για τις επιλογές του άνδρα της;
Για μας ο αγώνας (του Κυρίου συνεργούντος), δείχνει να κερδήθηκε. Και δεν ήταν εύκολος. Όλα τα είχε. Επέμβαση, χημειοθεραπείες με όλες τις παρενέργειες, ακτινοβολίες, απρόοπτα προβλήματα κ.τ.λ. Όμως έτσι είναι οι μάχες. Αν ήταν εύκολες δεν θα ήταν μάχες. Φαντασθείτε όμως να είχε επιλέξει, την λιποταξία. Θα είχε χάσει χωρίς λόγο, μια μάχη που δείχνει να χει κερδηθεί. Σίγουρα ήταν δύσκολος ο αγώνας, αλλά είναι ένας αγώνας που αξίζει να τον δώσεις, έστω και με ελάχιστες πιθανότητες να τον κερδίσεις. Για να επικρατήσει επί τέλους η άποψη ότι οι άνθρωποι, σε όλες τις σχέσεις, δεν είναι αναλώσιμοι και αντικαταστάσιμοι. Γιατί στη ζωή δεν είναι όλα «ότι φάμε, ότι πιούμε κ.τ.λ. και γιατί ι η ζωή είναι ένα αγαθό, για το οποίο αξίζει να αγωνίζεσαι και όχι να στρίβεις δια της ευθανασίας στις δυσκολίες. Εξ΄άλλου υπάρχει πάντα και η άνωθεν βοήθεια, γιατί, όπως λέει και ένας καλός φίλος, που τελευταία γνώρισα και που δίνει και αυτός τον αγώνα του, ο Κύριος επιλέγει να σε σώσει, ή από τον Σταυρό, ή με τον Σταυρό.

Γιάννης Παπαδόπουλος
Πτολεμαϊδα

Η διαφήμιση της αυτοχειρίας και οι καρποί της

Άλλος ένας νέος άνθρωπος, πατέρας τριών παιδιών, πήρε χθες στην πόλη μας μόνος του την απόφαση, να ταξιδέψει για το μεγάλο ταξίδι. Δεν μας εκπλήττουν βέβαια καθόλου, τέτοιου είδους περιστατικά, γιατί έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας.  Εξ΄άλλου πολλοί φρόντισαν να  αμβλύνουν τις αναστολές που προκαλούσε μια τέτοια απόφαση. Ο βέλλιος και ακόμα περισσότερο οι υμνητές του, έδειξαν τον δρόμο. Όταν η ζωή δεν αντιμετωπίζεται ως αγαθό, αλλά ως κάτι απόλυτα εφήμερο και όταν ο άνθρωπος θεωρείται ως απόλυτα αναλώσιμος και αντικαταστάσιμος, σε όλους τους ρόλους (Σύζυγος, σύντροφος, φίλος), τότε θριαμβεύουν οι βέλλιοι!

Επιστρέφονται στην Άγκυρα οι Τούρκοι στρατιωτικοί

       Απορίφθηκε τελικά η αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου, που κατέθεσαν οι  Τούρκοι στρατιωτικοί που προσέφυγαν στην Ελλάδα,  για να γλυτώσουν από την εκδικητική μανία του Ερντογάν.  Μάλιστα,  όχι με απόφαση δικαστηρίου, αλλά μιας διορισμένης κρατικής αρχής, της αρχής ασύλου..

 Δυστυχώς, δύο είναι τα πλέον αρνητικά σημεία της απόφασης. Η παράδοση των ικετών στα χέρια των διωκτών τους αποτελεί από ηθικής πλευράς, απαράδεκτη πράξη  και η απόλυτη ευθυγράμμιση της κυβέρνησης  στις επιταγές της Άγκυρας, δείχνει  ότι οδηγούμαστε σταδιακά σε δορυφοροποίηση της Ελλάδας, από την Τουρκία.

Δημοκρατία; Ποιά δημοκρατία;

Φοβάμαι ότι όσο οι μετρήσεις  θα δείχνουν ότι η κυβέρνηση χάνει το δημοσκοπικό παιχνίδι, τόσο θα οδηγούμαστε σε ένα συνεχόμενο κόντεμα της δημοκρατίας. 
Η διάτρητη από όλες τις πλευρές, διαδικασία με τις τηλεοπτικές άδειες, η υπόθεση Ντογιάκου, η έφοδος των εισαγγελέων στην εταιρεία της γυναίκας του Στουρνάρα, δείχνει την καθεστωτική αντίληψη της κυβέρνησης. 
Θα μου πείτε: δεν έπρεπε να αλλάξει κάτι, στο χώρο των τηλεοπτικών αδειών; Σαφώς και ναι, είναι η απάντηση. Όμως επί τα βελτίω και όχι επί τα χείρω.  Η σκανδαλώδης προώθηση καλογρίτσα, ( εκπρόθεσμη εγγυητική επιστολή, που έγινε δεκτή με εισήγηση του γνωστού από το ρόλο του στην υπόθεση Κοσκωτά, μαντζουράνη   και τα ...βοσκοτόπια που χρησιμοποιήθηκαν ως εγγύηση για λήψη δανείου, με πολλά ερωτηματικά, ως προς τον τρόπο μεταβίβασής τους και την αξία τους), μάλλον  δεν φαίνεται ότι είναι καλοί οιονοί. 
Οι υποθέσεις Ντογιάκου και Στουρνάρα είναι επίσης ενδεικτικές. Θα μου πείτε, ότι σαφώς και πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι, σε όλες τις κατευθύνσεις. Ναι, αλλά όμως η χρονική συγκυρία γεννά πολλά ερωτήματα. Αν κάθε φορά που διαφωνεί ο διευθυντής της τράπεζας της Ελλάδος με τον πρωθυπουργό, χρησιμοποιούνται ως μπαμπούλας οι εισαγγελικές  και  φορολογικές αρχές, και αν κάθε φορά που ενοχλεί ο Ντογιάκος, μεθοδεύεται η εξόντωση του, τότε κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει. Και η δημοκρατία μας, συνεχώς κονταίνει.   Και όλα αυτά, μόλις τις τελευταίες μέρες. Φανταστείτε τι θα γίνεται, όσο η δημοσκοπική ψαλίδα θα ανοίγει!!

Ευθανασία

Όλη αυτή η ιστορία, με το δικαίωμα στην επιλογή του στρεβλού, καταλήγει σε απόλυτη διαφήμιση του. Έτσι αντί για το δικαίωμα στην ευθανασία (αυτοκτονία) διαφημίζεται από τους διαχειριστές της "ενημέρωσης" η ίδια η αυτοκτονία. Αυτή η κατάσταση όμως, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, ιδίως για τα άτομα που κυρίως λόγω ηλικίας δεν έχουν προλάβει να διαμορφώσουν έναν σταθερό κώδικα αξιών.
Επειδή όμως δικαίωμα στην επιλογή δεν είχε μόνο ο μακαρίτης ο Βέλλιος, αλλά έχω κι εγώ, ας αφήσω και τις δικές μου επιθυμίες, γιατί δεν ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο.
Ότι και να μου συμβεί, θέλω να μην παραλείψουν τίποτε οι δικοί μου άνθρωποι, από όσα προβλέπει η Ορθόδοξη εκκλησία. Θέλω παππά Ορθόδοξο να με εξομολογήσει, να μου διαβάσει συγχωρητική ευχή και να με κοινωνήσει.
Θέλω λιτή και απέριττη κηδεία, σε ταπεινό εκκλησάκι, χωρίς στεφάνια και δυτικότροπες υπερβολές. Μόνο την προσευχή σας. Είναι ότι καλύτερο μπορείτε να μου προσφέρετε, εκείνη την ώρα. Θέλω έναν απλοϊκό τάφο. Δεν χρειάζεται να χει τίποτε άλλο, παρά μόνο καντήλι και σταυρό. Ξύλινο. Ούτε με νοιάζει που θα με θάψουν, μόνο ναναι κοντά στην οικογένειά μου, για να μου ανάβουν το καντήλι.
Και θέλω όλα μου τα μνημόσυνα, τα τρισάγια και ει δυνατόν και σαρανταλείτουργο. Και θέλω την προσευχή όλων, για να βρει η ψυχή μου έλεος. Γιατί κι εγώ έχω δικαίωμα στην επιλογή.

Κυβερνητικό έργο

    Αφού έλυσε όλα τα σοβαρά προβλήματα η κυβέρνηση, προχωρά σε μια ακόμα γενναία τομή που θα αλλάξει τη μοίρα του τόπου. 

       Από τώρα και μετά, σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, τα τσιγάρα θα πωλούνται μόνο από τα περίπτερα. 

        Ο πιο πιθανός λόγος που βλέπω ότι μπορεί να προκάλεσε την τροπολογία, είναι να έχει περίπτερο κάποιος κολλητός από τους καρανίκες που έχει μαζέψει δίπλα του ο πρωθυπουργός.