Του "αγίου βαλεντίνου" λέει αύριο. Άλλη μια γιορτή εφεύρημα, χωρίς σκοπό και λογική. Λες και χρειάζονται γιορτές και επέτειοι για να αγαπήσεις έναν άνθρωπο, ή λες και η εκδήλωση της αγάπης είναι μόνο για μια μέρα. Μια γιορτή ενός ανύπαρκτου αγίου, που μπήκε στη ζωή μας χωρίς να περάσει από διαδικασία επιλογής. Όπως και όλες οι άλλες ξενόφερτες γιορτές. Η γιορτή της μητέρας (σαν να μην είχαμε εμείς αντίστοιχη γιορτή τον δεκαπενταύγουστο, όπου γιορτάζει η μητέρα των μητέρων), η μέρα των ζώων, της φυματίωσης, η μέρα του νερού, των μουσείων, κατά του καπνίσματος και ένα σωρό άλλες εισαγόμενες αηδίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέματα διαλέξεων, αλλά όχι γιορτές. Και με την ανοχή όλων μας, ξεκόβουμε από τις ρίζες μας και στεγνώνουμε. Υιοθετούμε άκριτα ότι έρχεται απ΄έξω και αποψιλώνουμε τις δικές μας γιορτές. Έτσι φθάσαμε στο σημείο να τιμούμε στην Ελλάδα περισσότερο κάποιον "άγιο(;) βαλεντίνο", από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο.
Γιάννης Παπαδόπουλος
Γιάννης Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου